Het Speedy Wunderground-label heeft zich de afgelopen jaren stevig gevestigd als lanceringsplatform voor de allercoolste Britse leftfield-bands. Squid, black midi, noem de hele riedel maar weer op: ze brachten hun eerste muziek uit op het Zuid-Londense smaakmakerslabel. De volgende in de rij is Heartworms van Jojo Orme: fulltime postpunker, parttime vrijwilliger in het Tweede Wereldoorlog-museum van Cheltenham.
Het is niet moeilijk om haar fascinatie voor oorlogsgeweld terug te horen in de muziek. Haar langverwachte debuutalbum Glutton For Punishment staat vol met industriële PTSS-punk van het meest verstikkende soort. De vele tekstuele verwijzingen naar het militaire leven, de kille drumcomputers, Orme’s houterige gitaarspel – stilistisch klopt het als een bus, en dat is ook niet zo gek met een producer als Dan Carey (Fontaines D.C., Wet Leg) achter de knoppen. Maar ontdoe je de tracks van hun strak zittende, asgrauwe uniform, dan blijft er niet altijd evenveel over. De negen nummers zijn veelal op dezelfde manier gestructureerd: stoïcijns voortpruttelende loops die allemaal naar eenzelfde soort climax toewerken. Ook zijn de theatrale zangmelodieën vaak wat te lukraak om écht te blijven hangen. Op de momenten dat de songs wél goed zijn, blaast Heartworms je ook meteen van je sokken. Neem het grungy Smugglers of het heerlijk apocalyptische Warplane. Zo maakt Glutton For Punishment bij vlagen indruk, maar lost het de hoge verwachtingen toch niet helemaal in.
