Niet alleen de Zweedse metalwereld had een tijdje een mysterieuze band rondlopen (Ghost), maar ook in de psychscene zat een band die angstvallig zijn ware aard geheim hield. Lukt niet. Internet haalt de waarheid wel in. Met voodoomaskers en vreemde uitdossingen zet Goat een ritualistische, semi-ironische en occulte show neer. Vaak komt de bijbehorende muziek dan sterker over op de planken dan op plaat. Maar bij Goat werkt het wonderwel ook in de huiskamer, al zes albums lang.

Er valt maar zoveel uit fuzzgitaren, trommels en chant-achtige zang te halen, maar toch weet het gezelschap zich altijd lenig om de herhaling heen te bewegen. Op Goat doen ze dat door regelmatig hiphop, funk en dub te verweven in hun psych-met-Vliscoprint. Dollar Bill had met wat opschuren zo op Maggot Brain van Funkadelic kunnen staan. In Zombie gaat de tijd – met wat opzichtige en tegelijkertijd erg geslaagde Beats International/Stereo MC’s-verering – terug naar het Engeland van begin jaren negentig. En ook bij afsluiter Ouroboros was de Haçienda uit z’n dak gegaan. Daartussen staan nog steeds typische Goat-vloervullers als One More Death en Frisco Beaver. En dat kan zowel in de club als thuis voor de stereo.