Wat gebeurt er als je een postpunkdrummer met een scherpe visie in een studio opsluit met tien karaktervolle stemmen? Goddess is het overtuigende antwoord.

Fay Milton – bekend van Savages – verzamelde voor dit soloproject meerdere uitgesproken vrouwelijke en non-binaire artiesten als Elena Tonra (Daughter), Shingai Shoniwa (Noisettes), Bess Atwell en Grove. Milton cureerde, produceerde én regisseerde het geheel met strakke hand. Ondanks de uiteenlopende achtergronden en invalshoeken van de vocalisten blijft de plaat opmerkelijk homogeen – intens, raak en beheerst.

De industriële productie is ruw en trefzeker. Beats klinken kaal, melodieën zijn functioneel en elke songstructuur lijkt gegraven in beton. Slechts sporadisch ontspoort de emotie, die juist daardoor versterkt binnenkomt. Verder blijft de instrumentatie spaarzaam, op een verdwaald pianomotief en een elektrisch geladen trilling na. Die soberheid werkt en laat alle ruimte voor de thematiek en de vocalen. Onverholen songteksten wroeten schaamteloos diep in thema’s als seks, verlies, identiteit en ongelijkheid. Alle nummers hebben een volstrekt eigen signatuur en Goddess is hun flegmatieke vehikel dat feilloos op ramkoers blijft. Afgezien van het slotnummer – dat het waarachtige einde der tijden aankondigt – ontbreken grootse gebaren. Het album hangt aan een spanningsboog die nergens schreeuwt, maar alles zegt.