‘Look at all these empty people.’ Sorry? Mis ik hier iets? Good Charlotte doet aan zelfreflectie? Veel gekker moet het niet worden. Natuurlijk slaat die tekst niet op de band zelf. Althans, niet volgens Good Charlotte . . .

Wederom grossieren deze opgemaakte druiven namelijk in zielige ‘waarom zijn jouw polsen nog gaaf?’-teksten in combinatie met griezelig uitgekiende popliedjes (waag het om te beweren dat dít punk is). En maar claimen dat deze apathische plaat de meest oprechte tot nu toe is. Good Morning Revival komt nog niet in de buurt van bijvoorbeeld Blink 182’s laatste cd, waar de band het kiddy-imago van zich af wierp en zowaar écht mooie muziek maakte. Vergeet dat maar. GC bereikt Coldplay-sferen in Where Would We Be?, wat dubbel klote is. Of driedubbel, want in Break Her Heart gaan ze richting Rasmus. Hier, heb je nog een laatste voorbeeld van anti-muziek: Keep Your Hands Off My Girl. Een vreemd allegaartje waar over een stroperige bas wordt gerapt over blingbling en Luis Vutton. WTF?! Het klinkt als een astmatische wasbeer die in de droogtrommel vastzit en maar niet dood gaat. Dat aanstellerige van zanger Benji en tegelijk het onverschillige en klinische karakter van de songs maken Good Morning Revival tot een wansmakelijk product. Nee, flikker toch op met deze lege marketingtruc. PHILIPPUS ZANDSTRA