Zo is het titelloze debuut uit 1997 een ruwe plaat vol ziedende emocore en leek de band aan het begin van deze eeuw de avant-gardistische kant op te gaan. Dat is allemaal verleden tijd, anno 2010 is Last Days Of April namelijk een indiepopband. En daar hebben we er nu juist al zoveel van. Niet dat Goeey een slechte plaat is, maar de zo bekende wow-factor ontbreekt aan alle kanten. Leuk hoor, dat Evan Dando (Lemonheads) een stukje mee mag zingen op Alle The Same en dat het afsluitende If (Don’t Ever Blame Yourself) met Tegan Quin (van Tegan & Sara) dankzij de minimale muzikale aankleding en breekbare spanning een sfeervol nummer is. Het probleem is echter dat alles op dit ietwat zouteloze album in het teken van diezelfde ‘sfeer’ staat. Daardoor is Larsson vergeten om gewoon knallende liedjes te maken. Misschien je bandmakkers uit 1997 nog eens bellen?