Crybaby en Till The Feeling’s Gone zouden indiehitjes van over de Atlantische Oceaan kunnen zijn. De productie is een tikkie gladder en vlakker dan voorheen, wat ten koste gaat van het welbekende randje. In nummers als Snowman en Cruel Wide World klinkt Mozes And The Firstborn zelfs een beetje vermoeid. Nu is dat deels de kracht van de Eindhovenaren – I Got Skills is juist zo lekker door de lome voordracht en het yell-achtige refrein – maar op Great Pile of Nothing neigt het te vaak naar lethargie. ‘It’s a cruel wide world, and I’m through fighting’ verwoord vrij letterlijk het gevoel dat Great Pile of Nothing in zijn greep heeft. Tel daarbij op dat de stem van zanger Melle Dielesen aan jeugdige kracht heeft ingeboet en je moet constateren dat album nummer twee nergens het niveau van de debuutplaat ontstijgt.