‘How many times can you say fuck in a love song?’ Na de proef op de som geven ze aan het eind van A Love Song zelf het antwoord: negen keer. Welkom in de wereld van het Welshe trio The Bug Club, hoeders van het Modern Lovers-erfgoed, bijgenaamd ‘Belle And Sebastian on speed’ (zegt het persbericht) en sinds enige tijd een favoriet op de OOR-burelen.

Dat laatste word je niet zomaar. Dan moet je klinken als iets van vroeger (maar toch helemaal van nu), dan moet er ironie in je werk zitten en dan moet je hits hebben. Driewerf check. Herinnert u zich trouwens nog de popklassieker Cool For Cats van het Engelse Squeeze, en dan vooral de deadpan delivery van gelegenheidszanger Chris Difford? Wel, exact zó klinkt Bug Club-voorman Sam Willmett, al dan niet in duet met bassiste Tilly Harris. A Love Song staat trouwens niet op dit officiële albumdebuut (wel op het geweldige mini-album Pure Particles van vorig jaar), maar dat mag de pret niet drukken. In een krap half uur komen, in functioneel lo-fi, veertien strakke indiepopminiatuurtjes voorbij die even simpel als snedig het dagelijks leven becommentariëren. Kunst, media, liefde en het heelal zijn favoriet, al is er ook alvast een Christmas Lullaby. Na drie keer draaien zitten alle liedjes in je kop. Héél diep of serieus wordt het dus niet, maar daar hebben we weer andere Welshe bands voor. En die Green Dream In F#? Die sluit in 48 seconden de plaat af en zingen we op de redactie steevast allemaal lekker vals mee.