Ze neemt en krijgt van co-producer Jim Eliot (Kylie, Ladyhawke) ook meer ruimte in de productie, waardoor ze iets minder overdondert, maar inhoudelijk meer overtuigt. Ze gebruikt haar stem vaak in de arrangementen, die zo meerwaarde krijgen. In het openbloeiende titelnummer zingt ze zichzelf moed in na een verbroken relatie, op clubtrack Figure 8 laat ze haar hese stem geslaagd samengaan met een invallende bas, pianopartijen en – hallo Florence! – een harp. Uitgerekend wanneer ze gas terugneemt, in pianoballads Explosions en I Know You Care, tekent ze voor de zwakste momenten van het album. Dat neemt niet weg dat wie de blondine al vergeten was hier het bewijs krijgt dat Goulding dat lot niet verdient. JASPER VAN VUGT