Italiaanse horror van de jaren zestig tot en met de jaren tachtig is een van de rijkste subgenres uit de filmgeschiedenis om in te duiken voor liefhebbers van cultfilms, met de giallo (pulp-achtige moordmysteries) en zombiefilms als Dawn Of The Dead als belangrijkste exportproducten. Wat bijna al deze films gemeen hebben is een fantastische soundtrack. Vooral de filmscores die de progressieve rockband Goblin voor de gialli van regisseur Dario Argento maakte zijn legendarisch – en dat is nog maar het topje van de ijsberg.

Een van de nummers op Happenings, het nieuwe album van Kasabian, heet Italian Horror, dus je zou misschien denken dat de Britse rockband wat inspiratie uit die filmmuziek zou kunnen halen. Bandleider Serge Pizzorno heeft zelfs Italiaanse roots, maar als hij wel eens een film van Argento heeft gekeken, was dat duidelijk met zijn vingers in zijn oren. Want dit uiterst slappe popnummer, compleet met dertien-in-een-dozijn-‘oh oh oh oh oh’-refrein, is zo doorsnee als het maar kan.

Dat is emblematisch voor dit hele album, dat sowieso een enorm vlees-noch-vis-gehalte heeft. Happenings is alweer de tweede plaat sinds zanger Tom Meighan in 2020 uit de band werd gezet in en Pizzorno lijkt nog steeds niet te weten welke kant hij met de groep op wil. Dus vliegt Happenings net als voorganger The Alchemist’s Euphoria alle kanten op, alleen zelden de goede.

We horen slappe popnummers, eighties-dance-throwbacks en af en toe nog een opgefokt indierocknummer dat in de verte de hoogtijdagen van de band in herinnering brengt. In die laatste categorie is How Far Will You Go nog een beetje leuk, verder stemt het allemaal vooral erg treurig. Als de band in de vorm van de pompende baslijn in Hell Of It dan ook nog eens nadrukkelijk leentjebuur speelt bij zijn eigen Switchblade Smiles is definitief duidelijk dat Kasabian anno 2024 niet meer dan een schim van zijn vorige zelf is.

Dat maar een select aantal nummers op deze plaat de drie minuten aantikt en het geheel in 28 minuten klaar is, vormt een schrale troost.