Chris en Rich Robinson kunnen elkaar bijna net zo slecht hebben als Liam en Noel Gallagher, maar toch leggen de broers uit Atlanta, Georgia het elke keer weer bij. The Black Crowes zijn bezig aan een derde reünie en komen nu met hun eerste nieuwe werk sinds Before The Frost… Until The Freeze uit 2009.

Van een vaste band is allang geen sprake meer, naast Chris en Rich is alleen bassist Sven Pipien (sinds 1997 aan boord) nog over. Met producer Jay Joyce (The Wallflowers, Emmylou Harris) hebben ze een behoorlijk stevige rockplaat met voor hun doen korte songs in elkaar gezet. De Crowes staan een lekker potje te rootsrocken en alle bekende muzikale elementen zijn aanwezig: de Hammond-partijen, veel slidegitaar, ronkende riffs, mondharmonica en soulvolle achtergrondkoortjes. Helaas horen we niet één song die gelijk in de Black Crowes-canon kan worden bijgezet. Bedside Manners, Rats And Clowns en Dirty Cold Sun stampen stevig door, maar beklijven nauwelijks door nogal inwisselbare riffs, melodielijnen en refreinen.

In een lagere versnelling wordt het iets beter: het fraaie folkintro van Cross Your Fingers wekt verwachtingen die de redelijk groovy track niet helemaal inlost. Ook de countryfolkballad Wilted Rose (met zang van kersverse Grammy-winnares Lainey Wilson) belooft veel, maar wil niet echt tot leven komen. De degelijke midtempo rocker Wanting And Waiting kan ermee door en voor de zompige southern rock van Bleed It Dry gaat hier de vlag zowaar bijna uit. Chris zingt prima en gitarist Rich leeft zich flink uit – je kan niet zeggen dat er uitgeblust wordt gemusiceerd. Maar Happiness Bastards bevat vooral teveel matige songs, wat helemaal opvalt als je net de reissues van de eerste en beste Black Crowes-platen Shake Your Money Maker en The Southern Harmony And Musical Companion achter de kiezen hebt.

Lees hier ons interview met Chris en Rich Robinson: ‘We zijn klootzakken, maar wel gelukkige klootzakken’.

Koop ‘Happiness Bastards’ op vinyl
Koop ‘Happiness Bastards’ op cd