Sowieso ademt de zevende studioplaat van Social Distortion de sfeer van lang vervlogen tijden. De countryinvloeden die op Sex, Love & Rock ‘N’ Roll (2004) hun intrede deden, zijn talrijker. Logisch, Ness wil in de muzikale voetsporen van zijn held Hank Williams treden. Dat juist Hank Willams-cover Alone And Forsaken het minste nummer van de plaat is, zorgt voor een klein smetje, maar doet verder absoluut niets af aan de kwaliteit van het album. Social Distortion blijft steeds verder weg van de standaard streetpunk van weleer, het genre dat zonder Ness en consorten niet eens had bestaan, en verkent de grenzen van het muzikale spectrum. Rock & roll, soul, country en zelfs onvervalste Amerikaanse radiorock (Diamond In The Rough) komen samen in wat toch weer typische Social D-songs zijn. Door het verhalende karakter van de nummers komt als vanzelf ook de naam van Springsteen bovendrijven. Maar mag je nog wel zeggen dat Mike Ness inspiratie opdoet bij The Boss? Mogen we zijn naam inmiddels niet met potlood bijschrijven in het rijtje liedjesschrijvers waartoe ook Springsteen behoort? Het risico lopend dat sommigen onder u me voor gek verklaren zeg ik ‘ja, dat mag.’ Luister zelf maar eens naar inventieve liedjes als Bakersfield en het ongegeneerd swingende Can’t Take It With You, waarin Ness haast bevrijd klinkt als hij zingt ‘You can’t take it with you when you go’. Met Hard Times & Nursery Rhymes breidt Social Distortion zijn toch al indrukwekkende en uiterst gevarieerde discografie uit met een topalbum. Alweer.