Daarnaast stelt hij het opportunisme, de hypocrisie en het cynisme aan de kaak van door vertwijfeling gedreven individuen, terwijl de getroubleerde medemens tot tweemaal toe een hart onder de riem krijgt gestoken met een opgewekt pleidooi voor lichtvaardigheid en escapisme. Met uitzondering van de roerende ballades Losing You en het uit zijn musical Faust afkomstige Feels Like Home, die beide schaamteloos gevoelig durven zijn zonder in sentimentaliteit te verzanden, voert op het enigszins ongelukkig getitelde Harps And Angels genadeloze satire de boventoon, al slaat het quasi-seksistisch beginnende Potholes halverwege onverwacht om in een kennelijk traumatische dubbelherinnering. Newman wordt door menigeen versleten voor een onverbeterlijke misantroop, maar achter zijn existentialistische wereldbeeld schuilt juist een groot mededogen, want net als bijna iedereen baant ook hij zich ploeterend een weg door dit immense tranendal. GEERT HENDERICKX