Hart behandelt volgens Brainpower de thema’s woede, hoop, pijn, geluk en liefde. Ai, dat klinkt hoogdravend. Gelukkig opent de plaat sterk, met vier soulvolle tracks inclusief verzorgde teksten. Mooi is daarbij vooral Wees Niet Bang, dat gecentreerd is rond het gedicht Nieuwjaarsliedje van Freek de Jonge, door laatstgenoemde zelf voorgedragen. Daarna is de koek snel op, waarbij ook andere gastoptredens een stuk minder inspirerend werken. Beide nummers met Eurovisie-inzending en levenspartner Hind, Zonnestraal en Als Jij Er Niet Bent, zijn kinderlijk mierzoet. Brainpower vervalt in gezwollen geneuzel waarbij hij zichzelf net iets te serieus neemt. Snel naar Hard. Kale rauwe beats, die Brain in staat stellen om verbaal tot het uiterste te gaan. Dat dit veel meer zijn terrein is, valt vanaf opener Roeping gelijk op. Brain ratelt veertien nummers vol borstklopperij en metaforen door, en doet dit teksttechnisch zo hoogstaand dat hij je haast dwingt om aandachtig te blijven luisteren. Hoogtepunt is het computerbliepjesspektakel Weg, waarin Brain zijn gal spuit over alle haters. En hoewel hij het niet expliciet zegt, valt er met enige fantasie wel wat tegengas op de recente diss van Extince, Wee Toch… (‘wankel vierpersoonstafeltje dat je d’r bent’), te ontdekken. Fijn is ook dat Brain veel bewuster dan voorheen speelt met zijn flow en stemgeluid. Enig minpuntje is de ietwat lachwekkende stoere mannenstem die hij daarbij af en toe opzet. Maar de keuze om een dubbelaar uit te brengen, lijkt uiteindelijk de juiste. Een veiligheidje om de hitlijsten tevreden te houden en een knaller voor de hiphoppuristen. RIKKERT DAHMEN