Hoe het ook zij, weer thuis schreef Showalter in drie weken de blues van zich af. Resultaat: dertig nieuwe liedjes. Tien zijn er verschenen op zijn vierde album, dat een veelzeggende titel heeft. De songs zijn aanzienlijk extraverter dan die van Dark Shores. De eerste klap is ook hier een daalder waard. Opener Goshen ’97 is vurige indiepop met spetterend gitaarwerk van J. Mascis van Dinosaur Jr. Showalter heeft een aantal songs voorzien van een elektronische context en dat levert vitale composities op als Same Emotions en het energieke Heal, dat zich aandient als een gotisch werk van Kurt Vile op speed. Minder van leer trekken tracks als het weemoedige Woke Up To The Light (Joy Division light), het U2-achtige Plymouth en (deels) JM, Showalters intense eerbetoon aan de ook door hem betreurde Jason Molina. De hoge kwaliteit van het dynamische HEAL leidt tot een logische vraag: wanneer verschijnen die andere twintig liedjes? RENÉ MEGENS