Na het overdonderende en meer dan terechte succes van Bitterzoet (2020) keert Eefje de Visser op haar vijfde studioalbum Heimwee terug naar haar basis, de akoestische gitaar. Al is die ingebed in een raamwerk van synths, piano, drums, bas en fijne achtergrondzang. De ontwikkeling is daarmee eerder een horizontale; de andere wegen die ze hiervoor insloeg zijn subtiel geïntegreerd, waardoor toch weer iets nieuws is ontstaan.
Dat zit hem ook in de vaak wat dromerige maar soepele flow van de in samenwerking met producer en echtgenoot Pieterjan Coppejans zorgvuldig gearrangeerde liedjes. De teksten schreef ze door de afgelopen jaren heen en zijn gekleurd door de coronaperiode, het moederschap en de uitgesponnen Bitterzoet-tour. Haar oeuvre heeft weemoed in het DNA; Heimwee is ervan doordrenkt. De teloorgang van dat wat ooit goed was maar inmiddels is gaan wringen, verlangen en het spanningsveld tussen autonomie en verbondenheid zijn rode draden op het album.
In het titelnummer zingt ze: ‘Onder de dekens is het stil / Ik heb geen wil in jouw armen’, maar ook: ‘Is er plaats voor ons / Is er plaats?’ Vlammen is een pianoballad waarin wordt gehoopt tegen beter weten in. Stilstand versus de beweging naar voren, met alle pijn van dien, verkent ze in Beeld Hangt Stil en Ik Weet Dat Hij Het Wil. Dat heeft onheilspellende synths en een dwarrelende pianosolo, naast een mooi helder gitaarriffje dat doet denken aan Ongeveer: ‘Ons leven achteruit / Geen beslissingen / Geen vergissingen / Geen herinneringen / Geen verbindingen / Dat verbeeldde ik me / Als ik stil blijf staan zal ik in rook opgaan.’
Het minimalisme van Uit Het Oog is een kunststukje; met een paar gestapelde, minutieuze synthlijntjes, handclaps en een klein koor waarin haar vader meezingt, is het liedje prachtig af. Ook zijn er de mooi verweven zanglijnen in het energieke Vlug en doet Reizen, mede door de baspartij, denken aan Air. Waar schuurt het en waar werkt het in een relatie? Waar eindig je zelf en waar begint de ander? Wanneer hou je vast en waar laat je uit zelfbehoud los? In haar zoektocht naar het antwoord op deze vragen weet De Visser de emoties danig te beroeren en roept ze een wereld op zonder alles prijs te geven. Daarbij is ze trefzeker in haar songschrijversschap. Heimwee is een schitterende, gelaagde plaat die onder de huid kruipt en lang nazindert.
