Het album opent met It’s Hard To Be Humble (When You’re From Alabama). Geweldige titel, waardeloos nummer. Het is een a-typische Houck-compositie, uptempo en met blazers. Deze getoonzette koude drukte is een onbegrijpelijke valse start, want de rest mag dan niet het niveau halen van Pride, het topwerk van Phosphorescent uit 2007, het scoort wel een vette voldoende. In het repetitieve Hej, Me I’m Light staat Houck er, onder meer met een beatbox, alleen voor. Voor de overige nummers zette Houck hulptroepen in, zoals een celliste in het elegante We’ll Be Here Soon en een pedalsteelgitarist in Heaven, Sittin Down, dat op zijn in 2009 verschenen tribute had kunnen staan. Verder refereert het materiaal van Here’s To Taking It Easy (subtitel: Tho The Jaws Of This World Wish Only To Grab Hold Of Your Sweet Ass) aan werk van Neil Young, Lambchop en Bonnie ‘Prince’ Billy. RENÉ MEGENS