Het tiende album staat vol met progrock die in weinig aansluit op voorganger Watershed. En ook met Damnation valt de plaat eigenlijk niet te vergelijken. Opeth heeft zichzelf opnieuw uitgevonden in een combinatie van seventies-hardrock, progrock, sfeervolle pianointro’s, inventieve riffrock en akoestische landschappen. Zo is Slither een hommage aan Ronnie James Dio en Rainbow, kan The Lines In My Hands net zo goed op een album van Masters Of Reality staan en heeft Folklore een flinke dot Pink Floyd. Opeth komt hiermee ernstig dicht in de buurt van de troon van leermeester Porcupine Tree. TIJS HEESTERBEEK