Van de drie recentelijk aan Spinvis gelinkte artiesten (zie ook Nonchelange en Toverberg) levert de Nederlandstalige popmuzikant Véras het somberste album af. Dat heeft te maken met dat Utrechter Véras Fawaz (ook videomaker en filmregisseur) de diagnose ‘persisterende depressieve stoornis’ heeft gekregen, zoals viel te lezen op 3voor12.
Het is eigenlijk bizar dat een artiest zich in een tijd waarin privacy als belangrijk wordt gezien zo open en bloot geeft. Op Het Niets gaat Véras bijvoorbeeld in op zijn verziekte relatie met zijn in meerdere opzichten ontspoorde familie en, zoals hij het zelf noemt, de ziekte in zijn kop. Het levert zinnen op als ‘Dit is een hel / Gekraak / Ik hoorde geluiden nu in mijn dromen / Monsters en duivels’. Zijn ongegeneerde openhartigheid zal een aantal keren voor ongemak zorgen bij sensitieve luisteraars. Gelukkig is er ook wat ruimte voor positiviteit (De Wereld Zien). Vergeleken met Nonchelange en Toverberg is Véras muzikaal de veelzijdigste. Er is poprock, synthpop, gesproken woord met gitaar, retropop, singer-songwritermuziek en balladewerk. Véras houdt op zijn tijd van rare geluidjes. Ook is er een disfunctionerend kort hoorspel. Bij deze emotionele tour de force stond Véras er niet alleen voor. Cabaretier Stefano Keizers en de musici Gotu Jim, Ray Fuego en Jeanne Rouwendaal (Wies) leverden vocale bijdragen aan een waardevolle plaat die het goed zal doen bij mensen die into Spinvis zijn.