Waar niet mis mee is: ook al dwingt het gebodene je niet naar het puntje van je stoel, Hold My Home is een zeer genietbaar album. Onder de bezielde aanvoering van Nathan Willett sleuren de trotse Californiërs – op de hoes prijkt ‘SAN PEDRO, CA’ – je met een karakteristiek pianoriedeltje de plaat in. ‘Rechttoe, rechtaan’ lijkt het devies voor Cold War Kids anno nu: het stuwende ritme van Drive Desperate, gitaarwerk en galmvocalen in Hotel Anywhere en de geijkte livefavoriet Hold My Home zijn het bewijs. Willett weet zoals altijd de juiste snaar te raken met zijn ongewone stem. Een voorbeeld? Door heel even die moeilijke hoge noot te pakken in Hot Coals creeërt hij een momentje waar je onwillekeurig steeds weer naar uitkijkt. Hold My Home hangt van zulke momentjes aan elkaar. Zei ik ongecompliceerd? Laten we daar geraffineerd van maken.