Chaz Bear, voluit Chazwick Bradley Bundick, artiestennaam Toro Y Moi. Onder die vlag raakte hij betrokken bij het chillwave-genre, toen hij rond 2010 debuteerde. Intussen heeft Toro Y Moi zich aardig onttrokken aan de limieten van die stijl, of welke andere dan ook, zo leert zijn aardig uitgedijde discografie.
Op zijn achtste album – zijprojecten en dergelijke daargelaten – blijkt hij wederom een veelzijdig, ongrijpbaar en ook wel wat wisselvallig artiest. Zo spannend als opener Walking In The Rain, in broeierige r&b-stijl, wordt het verder niet meer, maar Hole Erth kent beslist zijn momenten. Toro Y Moi laat zijn tempo’s hypnotiserend slepen, haalt zijn stem welluidend door de autotune, legt een behoorlijke gastenlijst aan (van namen die u en mij niet noodzakelijk veel zeggen) en trekt in Heaven ook nog eens een opmerkelijk psychedelisch sfeertje op. Die gast kan wel wat.