ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Maar zo stekelig wordt het op Holy Fire verder nergens, integendeel. Het merendeel van de songs – My Number, Everytime en Out Of The Woods voorop – zit zelfs aan de gladde kant van de punkfunk, op het disco-achtige af (wat dat betreft herschrijven ze bijna geschiedenis, want precies zo’n move betekende ooit de artistieke zelfmoord van aartsvaders Gang Of Four). Toegankelijk en catchy as fuck is het ondertussen wel, maar net als je wilt gaan schrijven dat je Foals veel succes wenst met hun nieuwe commerciële aanpak, zetten ze je tóch weer op het verkeerde been met de laatste drie songs van de plaat. Het nerveuze Providence, met z’n gitaren als stroomstoten en het eindeloos herhaalde ‘I’m an animal just like you’, heeft namelijk wél de juiste scherpte, het kalme Stepson leunt op een muzikale aankleding waar je met wat fantasie Alt-J in hoort en het etherische slotstuk Moon is simpelweg wonderschoon. Fraaie eindspurt en een beest van een single dus, maar alles eromheen geeft te denken. Benieuwd waar Foals over wéér twee jaar staat. ERIK VAN DEN BERG