Als ik ’s avonds uit mijn raam kijk, zie ik aan de overkant een opeenstapeling van verlichte kijkdozen met elk hun eigen toneelstukje. Zo spot ik nu een dinerend gezin, iemand die viool speelt, studenten die voetbal kijken en een meisje dat danst voor de spiegel. Het gebouw verbindt hen.

Op Horrible Occurrences, Owen Ashworths achtste album onder de naam Advance Base, is een fictief plaatsje de link tussen elf grimmige verhaaltjes. ‘Richmond is this place where bad memories live’, want het stadje is geen gelukzalig Stars Hollow. Na zes jaar de VS te hebben doorkruist, ‘revisiting memories and old ghosts’, kwam Ashworth terug met een hoofd vol onafgeronde, persoonlijke verhaalrafels. Op dit album kant hij ze af, waarbij fictie en waarheid onbelemmerd in elkaar overlopen.

Net als bij zijn eerdere project Casiotone For The Painfully Alone houdt Ashworth het ook nu klein. Zo is Horrible Occurrences grotendeels opgenomen in zijn souterrain en is het instrumentarium weer beperkt tot voornamelijk elektronische toetsen, een drummachine en zijn hartbrekende vocalen. De teksten zitten confronterend dicht op de gitzwarte materie, vaak grenzend aan het ongemakkelijke. ‘We fight all the time / I hate being at home.’ Soms ontvluchten zijn karakters Richmond, maar ook daar wacht hen zonder uitzondering onheil. Bizar hoe mooi rampspoed kan zijn.