album
pop
The Weather Station

Humanhood

FAT POSSUM/V2
FAT POSSUM/V2

Terwijl Tamara Lindeman – de vrouw achter The Weather Station – met Ignorance (2021) een zeer verdiende doorbraak beleefde, worstelde ze tegelijkertijd met een broze mentale gezondheid. Haar zevende album Humanhood is de weerslag van een zoektocht naar houvast en herstel. Die is op alle niveaus van dit album hoor- en voelbaar.

Een belangrijke factor was het aangaan van verbinding; deze plaat kwam deels al improviserend met bevriende muzikanten tot stand. Die geven bedding en richting aan Lindemans teksten en zang. In de instrumentale opener Descent dartelt een fluit over diffuse synths, waarna een geruststellende piano invalt. In het aansluitende, krachtige Neon Signs zingt Lindeman: ‘I’ve gotten used to feeling like I’m crazy / Or just lazy / Why can’t I get off this floor? / Think straight anymore?’ Mirror is gebouwd op een hoekig pianomotiefje en opent gefragmenteerd, tot het drumritme het liedje vaste grond onder de voeten geeft. Het uptempo Window, waarin de Canadese letterlijk probeert te vluchten van haar gedachten en gevoelens, is als een grote golf, terwijl de syntheffecten in Passage vervreemding oproepen.

Die wordt ook verklankt door flarden saxofoon in Irreversible Damage en een aarzelende piano in Ribbon. Het stuwende titelnummer, met Sam Amidon op banjo, geeft lucht. Daarin geeft ze en passant kritiek op de klimaatverandering; in Neon Signs doet ze dat op het uit de klauwen gelopen consumentisme. Lonely is een liedje over hoe een optreden van vrienden haar uiteindelijk even uit de eenzaamheid trekt. Het is een van de nummers waarin de wanhoop naar binnen lijkt te slaan en Lindemans zang verdwijnt in gefluister.

In slotnummer Sewing zingt ze: ‘Don’t look like much from here / There’s no straight lines / Nothing that clear/ Aimless days bad wounds / The changes I can’t get used to.’ Pijn en lijden vormen middels slordige steken een lappendeken met schoonheid en troost. Een waarachtige Lindeman deelt in fraaie composities openlijk haar innerlijke strijd en weet daardoor diep te raken. Ze klinkt soms fragiel en op de tast, maar een volgend moment krachtig en strijdbaar. In een tijd waarin de polarisatie groeit en het hebben van een grote bek je ver kan brengen, is het imposante Humanhood een baken van menselijkheid, een pleidooi voor verbinding en het tonen van kwetsbaarheid.

deel dit artikel

Meer over:

The Weather Station
album

How Is It That I Should Look At The Stars

Ignorance, de plaat die The Weather Station vorig...
album
The Weather Station

How Is It That I Should Look At The Stars

Ignorance, de plaat die The Weather Station vorig...
nieuws

The Weather Station kondigt nieuw album aan

Na het succesvolle 'Ignorance' (2021) komt er alweer...
nieuws

The Weather Station kondigt nieuw album aan

Na het succesvolle 'Ignorance' (2021) komt er alweer...
album

Ignorance

Het is altijd mooi om een artiest gaandeweg...
album
The Weather Station

Ignorance

Het is altijd mooi om een artiest gaandeweg...

Meest gelezen

MEEST RECENT

INLOGGEN