De band gaat veel meer dan voorheen voor de onderbuik, een ontwikkeling die met name ten koste gaat van de speelse percussie en euforische uitbarstingen. Gelukkig eisen de beheerste gitaar- en pianoklanken en zoete zangharmonieën als vanouds de aandacht op en zijn de songs verre van ‘kaal’, eerder het tegenovergestelde: het materiaal klinkt voller, gelaagder. Breakers, Black Balloons en het eerdergenoemde Colombia zullen het moeten gaan doen voor Hummingbird, maar zo dwingend van karakter als Sun Hands, Camera Talk en Airplanes zijn ze helaas niet. Conclusie: de sound van Local Natives heeft onmiskenbaar aan diepgang en consistentie gewonnen, de vraag is alleen of Hummingbird zich aan de schaduw van zijn voorganger kan ontworstelen. TOM SPRINGVELD