De dansbare plaatopener en eerste single The Love Within wordt gedragen door een wiebelige synthpartij die maar niet natuurlijk wil aanvoelen. ‘Don’t you want to get high?’ zingt Kele Okereke. Ja graag, maar hierop lukt dat niet. Hetzelfde geluidje keert terug in Virtue. Is dit het nieuwe speeltje van gitarist/toetsenist Russell Lissack? Het concept van Hymns – niet-religieuze hymnes – wordt het best vormgegeven in het repetitieve Only He Can Heal Me, een soort moderne gospel. Het groovende The Good News, met bluesy gitaarwerk, is sterk en in het spannende Different Drugs klinkt Okereke weer eens wanhopig alsof ie het meent. Maar daar staan ook onopvallende popliedjes als Into The Earth en So Real tegenover. Hymns is een plaat die ondanks fraaie momenten niet echt op gang wil komen. Bloc Party probeert zichzelf opnieuw uit te vinden, maar strandt halverwege. Een goed idee dat niet goed genoeg is uitgewerkt. Hymns klinkt als een gemiste kans.