Een enkele uitzondering daargelaten gaat postpunk lastig samen met achtergrondzangeressen en blazers. Het goede nieuws is dat Hysterical Strength, het debuutalbum van Deadletter, geen achtergrondzangeressen heeft, maar – je voelt ‘m al aankomen – wel een blazer. ’We’ve got a saxophone and we’re gonna bloody well use it’, moeten de zes bandleden hebben gedacht, want als koriander is ie door alle tracks geroerd.

Niet meteen wegrennen: het valt alleszins mee, ook als je niet van koriander houdt. Het ding bedient zich enkel van zuivere tonen en dus niet van virtuoze uithalen. Meer goed nieuws is dat Hysterical Strength, genoemd naar bovenaardse krachten die loskomen in geval van uitzinnige stress, een heel sterk en toegankelijk debuut is van de band uit Yorkshire. Zoals we van ze gewend zijn (lees de tekst van bijvoorbeeld moshpitknaller Fit For Work), benoemen ze onverminderd de misstanden van de huidige maatschappij, en dan met name die in post-Brexit UK. ‘The state of things is atrocious!’ aldus zanger Zac Lawrence. Meermaals smeekt hij om de interventie van een hogere macht, zo ook in Deus Ex Machina, het meest opruiende en explosieve nummer van de plaat. Waar de gitaren alle vrijheid krijgen plezierig te ontsporen, houden zowel de ritmesectie als de vocalen alles loeistrak in het gareel.