I-Empire is wat minder groots van opzet. Nog steeds overheersen de jaren tachtig-keyboardpartijen en gitaren met delay, maar er is zuiniger omgesprongen met galm en effecten. Drummer Atom Willard – die The Offspring verliet om zich volledig op Angels & Airwaves te kunnen richten – krijgt meer ruimte voor open ritmes. DeLonge heeft zijn voorliefde voor U2 bovendien nog verder geëtaleerd. De slagjes in single Everything’s Magic, True Love en Heaven zouden zo door The Edge gespeeld kunnen zijn en het gitaarspel in Love Like Rockets lijkt sprekend op Where The Streets Have No Name. Het album is echter opnieuw gekleurd door zeurende zanglijnen, die zo weggelopen lijken van Blink-plaat Dude Ranch. Matige rijmsels, een gebrek aan variatie en teveel herhaling doen de rest. WOUTER DIELESEN