Bij dit schrijven is Creatures In Heaven, ijsbreker van I Love You So Fucking Much, twee maanden uit en 17 miljoen keer gestreamd. Het is evident dat de fanschare zich na vier jaar verheugt op nieuw werk van de Britse indierockers. Maar ondanks dit grootse onthaal gaat er iets faliekant mis op hun vierde studioalbum.
Laatst zat ik op een terras met een OOR-collega. We bespraken SUNO, een AI-app, gevreesd binnen de muziekwereld. De collega stelde dat de app muziek genereert op basis van wat er al is en dit vervolgens eindeloos herkauwt tot ‘een zielloze kraak- en smaakloze brij’. Ik probeerde me voor te stellen hoe die brij klinkt en denk het antwoord te hebben gevonden.
Het eerste bizarre aan I Love You So Fucking Much is dat de stem van Dave Bayley genadeloos door de autotune is glad getrokken. Waarom in godsnaam? Verder beginnen vrijwel alle juicy liedjes (tien in totaal) alsof de muziekinstallatie is bedekt met een deken, waarna de – aldus door de autotune verneukte – stem kraakhelder doorpakt. Ook zijn de songteksten spijkerhard door de gehaktmolen gegaan, met als resultaat uitgewoonde frases als ‘I want to scream at the top of my lungs’.
Nou, ik ook. Niettemin wordt dit onbezielde album geheid een eclatant succes en dat stemt me droef.
