Na twee sterke albums waarop The Story So Far een eigen draai aan het bekende Amerikaanse poppunkgeluid gaf, raakte de band een beetje in het slop. Twee mindere albums volgden, bandleden begonnen allerlei nieuwe projecten (check vooral No Pressure van frontman Parker Cannon) en er volgden wat akkefietjes waar met name Cannon bij betrokken was. Ruzie met securitypersoneel, een vrouwelijke fan (letterlijk) van het podium schoppen, dat soort dingen.
I Want To Disappear voelt dan ook als een laatste kans voor de vier uit Walnut Creek, Californië. Een kans die ze met beide handen aanpakken. Openingsduo All I Want en Watch You Go heeft alles wat The Story So Far zo leuk maakt: het is snel, catchy en springerig, inclusief de rauwe zang van Cannon. In Letterman gaat het tempo wat omlaag, maar omzeilt de band de valkuilen waar ze wel intrapten op voorganger Proper Dose (2018).
Het blijft herkenbaar, spannend en full of heart. Jump The Gun en Big Blind zijn vervolgens weer zo uit te tekenen: rauwe sad boy-poppunk met hardcoreinvloeden, agressief maar dansbaar. White Shores is de verplichtte ballad en de akoestische afsluitende titeltrack zorgt voor wat zelfreflectie bij de zanger. Kun je beide overslaan, maar I Want To Disappear is verder een plaat zoals alleen The Story So Far ‘m kan maken. Heerlijk!