Na een break van een paar jaar is zijn melodische punkband None More Black terug met een nieuw album. Een plaat die de lijn van This Is Satire (2006) doortrekt. De rauwe stem van Shevchuk – schatplichting aan Joe Strummer – gecombineerd met southern rock, country en enkele snelle punkrocksongs zorgt voor een aangenaam album van een band die een vreemde eend in de Fat Wreck-catalogus blijft. Op momenten (Mr. Artistic, I’m Warning You With Peace & Love) doet de band heel erg denken aan A Wilhelm Scream, bovendien zal iedere fan van melodieuze hardcorebands als Lifetime en natuurlijk Kid Dynamite een heerlijk gevoel van nostalgie krijgen van deze plaat. Toch is None More Black absoluut niet blijven steken in de sound van het begin van dit millennium. Dat komt voor een groot deel door gitarist Colin McGinniss, die met zijn kenmerkende spel en daarbij horende breakdowns voor enkele memorabele nummers zorgt. Het zijn wat kleine schoonheidsfoutjes – soms gaat het tempo wel erg omlaag – die ervoor zorgen dat Icons geen klassiekertje is geworden.