In 2007 imponeerde Tristano al eens met klassieke bewerkingen van The Bells (Jeff Mills) en Strings Of Life, terug te vinden op zijn debuutalbum Not For Piano (2007). Daarna vond de in Spanje woonachtige Tristano zijn eigen idioom. De afgelopen jaren werkte hij samen met elektronische vernieuwers als Murcof, Moritz Von Oswald en Carl Craig, in wiens Planet E-studio hij recentelijk zijn derde langspeler Idiosynkrasia opnam. Een logische samenwerking. Craig onderzoekt immers al jaren het onoverzichtelijke kruispunt tussen jazz en techno. Op Idiosynkrasia combineert het tweetal de vrijheid van improvisatie met de mores van de dansvloer. Al snapt ook de pianist de kracht van de herhaling, zoals hij laat horen op het afsluitende Hello, Inner Space Dub. Dat nummer bestaat uit louter pianoakkoorden, maar je wilt niets liever dan de nacht in dansen. Mis je wel de bonustrack die na een paar minuten stilte losbarst. RENÉ PASSET