Ook dit vierde album draait weer om het mannelijk tekort in het amoureuze verkeer, waarbij de vrouw trouwens even vaak slachtoffer als schuldige blijkt. ‘Honey, let me kiss your pretty face and wash away the small remaining traces of every man who’s been here in my place’, zingt in het titelnummer een klant tegen zijn prostituee, die evenwel weigert zich door hem uit het leven te laten halen. En zeker niet minder schrijnend is wat een brave huisvrouw zich door haar man voor de voeten moet laten werpen in Old Fires Die: ‘I get more happiness from a bottle and get more love from a stranger’. Net zoals Romano als tekstdichter het klassieke country-idioom tot in de perfectie beheerst, klinken zijn vrijwel volledig door hemzelf ingespeelde pastiches als niet van echt te onderscheiden. Ondanks alle epigonisme varieert en combineert hij er inmiddels snor- en hoedloos op los, getuige bijvoorbeeld het welluidende samenspel van pedal steel, accordeon en fiddle in het absolute hoogtepunt If You Go Your Way (I’ll Go Blind). Verbonden via instrumentale intermezzo’s vormen de elf nummers een vermeende eenheid, afgerond met het naar Willie Nelson buigende Let Me Sleep (At The End Of A Dream). Met dit zelfbenoemde slaapliedje voor rusteloze volwassenen weet Romano het zo melodramatische If I’ve Only One Time Askin’ zowaar nog iets verlossends mee te geven.