Ten onrechte, want Billy Talent heeft inderdaad, eh, aanleg. En eigenlijk nog veel meer. Ze hebben die tierelantijnen van andere genregenoten niet nodig maar beperken zich tot de core business. En dat is domweg goede songs in de klassieke bezetting van zang-gitaar-bas-drums schrijven. Billy Talent klinkt gruizig en vooral to the point. Ook: zelfverzekerd. Om in de sferen van een andere recensie te blijven (begint met F, eindigt op all Out Boy): dit viertal sport mee met de jongens. Gewoon, door een beste snauw te geven, zoals Devil In A Midnight Mass en Red Flag. Niet laten piepelen, respect afdwingen, gitaren inpluggen en raggen. Even een uitstapje richting Pink Floyd maken (het zeer geslaagde Worker Bees) en weer los. En dan valt het je op hoe achteloos net voor het einde nog een Dikke Hit is neergepend (Sympathy). Niks geforceerds aan dit II, alles lijkt natuurlijk. Dit combo heeft absoluut meer talent in z’n pink dan veel andere genregenoten in hun hele lijf. Hulde aan een onweerstaanbare plaat. PHILIPPUS ZANDSTRA