Tja, de rest is radiovriendelijke Amerikaanse poppunk. Catchy, melodieus en het hele album door op hetzelfde tempo. Waar is die energie gebleven? Die nasale screams en ongemeen spannende riffs? Billy Talent maakt een denkfout. Het succes van II is alleen te evenaren door nog harder, nog gemener te rocken. Niet door gas terug te nemen en een plaat op te nemen die tienermeisjes zonder problemen aan paps en mams kunnen laten horen. Zulke bands zijn er namelijk al genoeg. Op IV maar weer ouderwets tekeer gaan dan?