De grote mainstreamdoorbraak van Låpsley blijft uit, maar dat zegt niets over de kwaliteit die deze zangeres levert. Al bijna tien jaar lang brengt de inmiddels 28-jarige Britse platen uit die tot de beste in het poplandschap behoren. En ondanks dat ze opereert in het elektronische indiepopgebied binnen dat landschap is de veelzijdigheid van haar muziek groot, zowel qua sound als qua insteek.

Zo was haar vorige plaat een conceptalbum waarop ze natuurverschijnselen gebruikte als synoniem voor hartzeer. Låpsley’s nieuwste, het krachtig getitelde I’m A Hurricane I’m A Woman In Love, gaat – de titel zegt het al – over verliefd zijn. Het is zodoende ook een vrolijker en uitbundiger geheel dan z’n voorganger, al blijft haar zangstem wel weer heerlijk warm en sereen, als een beekje in het bos onder een stralende lentezon. Het is vooral de productie die de plaat z’n uitbundige karakter geeft. Beats vol heldere bassen en diepe synths, zoals die in catchy prijsnummer Better en het bevrijdende Since You Left, blijken een al even perfecte omlijsting als al die andere productievormen die Låpsley tot nu toe gebruikte. Weer een topplaat dus. Rest alleen nog de vraag of die grote doorbraak er nu eens gaat komen.