ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
De ene versie onder leiding van keyboardspeler Immler, waarvan op dit moment helaas maar weinig opnames voorradig zijn, los van de twee nogal onderschatte semi-groepsalbums uit die tijd. De andere versie stond onder leiding van het komische duo Zappi Diermeier en J. H. Péron, drummer en bassist van de oude legende, van wie zo onderhand wel veel opnames en beelden te krijgen zijn. Tot op heden hielden beide incarnaties zich net zo rustig als wenselijk: je zag ze niet, je hoorde ze nauwelijks, ondanks alle inspanningen van Péron om een paar rondjes Cash In Quick te doen. En met cd 1 van de vierdubbele In Autumn in de lade denk je direct: dat was dus maar goed ook. In Autumn biedt ons een complete concertregistratie uit 2005 over twee cd’s, een cd met ‘hoogtepunten’ van andere shows uit datzelfde jaar en een dvd met livebeelden. En het blijkt ronduit een schande wat de Faust van Peppi en Zappi ons voorschotelt: lachwekkende meuk die geen vuist maken kan, maar in de demente koppen van de heren zelf waarschijnlijk lekker aansluit bij de antifolk van eergisteren. Want er wordt van enorm ‘modern gebleven muziek’ gerept. Wel, verder dan het slechtste schoolcabaret uit de jaren zeventig komt dit stelletje hansworsten echt niet. En dat drie cd’s lang. Zonder de keyboards van Immler geen Faust, dat moge duidelijk zijn. Dat Immler dit allemaal heeft laten passeren en de klojo’s in het begin zelfs nog geholpen heeft met opnames is helemaal onbegrijpelijk. Op In Autumn worden de twee duitendieven weer begeleid door twee leden van Ulan Bator, en je moet echt de dvd bekijken om te ontdekken wat die twee vogels eigenlijk staan uit te spoken op dat podium, want horen doe je ze niet, hoewel de hele kolerezooi voor ‘akoestisch’ door moet gaan. ‘Art-errorist’ Péron mag dan zo artistiek zijn als de draaideur van een kapperszaak, zijn kunstjes stinken al heel lang uren in de wind. Van Zappi verwacht je alleen nog maar dat iemand ‘m overeind houdt als-ie de slappe giechellach krijgt van de onzin die ze op het podium brengen. Nu oprichter en producer Uwe Nettelbeck onder de zoden ligt, lijken deze twee heren de schaamte voorgoed voorbij. Met kraut heeft deze vierdubbele farce dan ook niets te maken, en met Faust ook niet, al worden er dan klassiekers en nooit eerder live gebrachte nummers uitgevoerd. Er is maar één plek voor bandjes als deze: in de hal van een supermarkt naast de daklozenkrantverkoper, en af en toe even flink in de panfluit snotteren. Maar dat is dan ook echt the bloody limit. NANNE TEPPER