Smith heeft een neusje voor eigenaardige subtiliteiten, zoals te horen in de zweverige geluiden op de platen van The xx. Ook op In Colour geen gebrek aan subtiliteit. Niet zo gek dus dat voor de wat ingetogener nummers Romy Madley Croft en Oliver Sim van The xx werden opgetrommeld voor een vocale bijdrage. De melancholische onderwaterklanken van Stranger In A Room (met Sim) hadden net zo goed op Coexist van The xx gepast, terwijl Loud Places (met Madley Croft) grootser uitpakt, met een heus achtergrondkoor en uitbundige percussie in het refrein. De baslijnen blijven gelikt en subtiel op In Colour, maar bij de andere instrumenten kleurt Smith succesvol buiten de lijntjes: in Gosh, SeeSaw en Hold Tight wordt de dansbaarheid verhoogd en het muzikale spectrum uitgebreid naar een hoek waarin Burial en Four Tet maar wat graag rondhangen. Verderop komt de verrassing weer uit een heel andere hoek: raptalenten Young Thug en Popcaan doen mee in I Know There’s Gonna Be Good Times, een geslaagde track die een frisse blik op de hiphop- en rapwereld geeft, zoals Smith die al eerder liet horen in Drake’s Take Care. In Colour is een kleurrijk kunstwerk dat de luisteraar meevoert in het jonge muzikale brein van Smith. Een uitstekend album zonder echte missers.