Progrock is allang niet meer het morsige uithoekje in de muziekindustrie waar witte boomers in overhemd aan het speekselen zijn over de Japanse uitgave van een Yes-plaat. Met bands als Opeth, Baroness, Pallbearer en Elder heeft het genre een broodnodige opfrisbeurt gekregen.
Op dit zesde reguliere album van het Amerikaanse – maar voortaan vanuit Berlijn opererende – Elder wordt voortgeborduurd op de gelaagde prog die ze op voorganger Omens al lieten horen. De wat nette afslag die de band daarna samen met Kadavar maakte op het vorig jaar verschenen Eldovar blijft grotendeels achterwege, hoewel de venijnige mathrock-achtige stonerriffs van hun eerdere platen wel steeds meer naar de achtergrond verdwijnen. In plaats daarvan komen Emerson, Lake & Palmer-achtige synthesizers in Catastasis, stemmige strijkers in Coalescence en een postrockerig middenstuk in Merged In Dreams – Ne Plus Ultra. Er sijpelt dus toch nog wel wat door uit dat morsige uithoekje, maar die erfenis is in goede handen bij dit viertal.
