Kent u Pac-Man nog? Space Invaders, Donkey Kong of Centipede? Het waren dé Arcadehall-hits van de jaren tachtig . . .

Stelt u zich eens voor hoe de muziek van een dozijn van die speelautomaten zou klinken als ze allemaal tegelijk kortsluiting kregen. Nu heeft u een idee hoe Zea ongeveer klinkt. In het buitenland (Rusland, Engeland, VS) zijn ze er dol op. En terecht, want zoiets als Zea heb je nog nooit gehoord. Dankzij de combinatie van weirde samples, speelgoedinstrumenten, distortion-gitaren en verdomd catchy melodieën staat Zea op een zelfgecreëerd eilandje, waar ze kunnen wuiven naar andere unieke acts als Solex, Kid 606 of Jason Forrest. Drie jaar heeft het geduurd voordat derde plaat Insert Parallel Universe klaar was. Tijd dus voor wat New Kicks. Het gevoel voor poppy songs met een twist en hier en daar een break is zanger/gitarist/songschrijver Arnold de Boer nog niet verleerd, getuige nummers als The Secret Sent Back of It Was Red. Die laatste lijkt niet voor niets heel erg op Press Start To Continue, ook zo’n geweldige Zea-track. Over de gehele linie is deze cd consistenter dan voorganger Today I Forgot To Complain, met zowel minder uitschieters omhoog als omlaag. Zo’n reuzenstap vooruit als dat album is deze nieuwe plaat niet. Misschien was dat ook wel iets teveel gevraagd. Dit is gewoon de nieuwe Zea en is daarmee al bijzonder genoeg. JASPER VAN VUGT