In de regel groeien slaapkamerprojecten uit tot volwaardige bands. Marina Tadic volgt de omgekeerde weg. Internal Radio, haar derde album, is het meest particuliere dat ze maakte. Al heeft het resultaat weinig te maken met huisnijverheid zoals we het kennen.
Verwacht geen selectie opgeleukte demo’s die zo snel mogelijk over de schutting zijn gegooid, maar royaal geproduceerde, weldoordachte liedjes. De uitzonderingen (sobere mijmerschetsjes Nightwalk en Bon Voyage) zorgen ervoor dat de verder doorontwikkelde ideeën des te meer opvallen. Ik heb het dan over albumopener Sail To The Silver Sun, het tegendraadse Someone’s In My House en Birds Aren’t Real, met prettige jengelgitaar. Dromerige liedjes op het raakvlak van Beach House en Twin Peaks, die de term ‘eerie’ eer aan doen. Ook fraai is Sister Take My Hand, met Tadic’ stem als klanktapijt, een rol die doorgaans door synthesizer of cello wordt vervuld. Het album komt uit op Joyful Noise, thuishaven van onstuimige artiesten als Oneida, Tropical Fuck Storm en Deerhoof. Tadic’ muziek lijkt een buitenbeentje, maar past er dankzij haar rafelige esthetiek en haar voorkeur voor het onverwachte juist uitstekend tussen.
