In 1986 verscheen hun laatste album, negen jaar geleden kwamen ze weer bij elkaar om te toeren en nu is daar eindelijk een plaat met nieuw materiaal. Mosterd na de maaltijd, zegt u? Integendeel. De Subhumans hebben de wereld nog altijd genoeg te vertellen. Over het globalisme natuurlijk en over . . .

Naast de bekende thema’s snijdt de band ook typische onderwerpen uit de 21ste eeuw aan. Zo is Too Fat, Too Thin een aanklacht tegen de hedendaagse maatschappij, waarin vrouwen hun ideaalbeeld uit modebladen moeten halen. De Subhumans die over anorexia zingen, gekker moet het niet worden. De heren mogen dan een respectabele leeftijd hebben bereikt, de energie die van deze plaat afspat is er geen grammetje minder om geworden. Dit is geen snelle we-doen-het-voor-het-geld-reünie. Er is zorgvuldig en met liefde aan deze plaat gewerkt en dat hoor je. Je zou bijna je leren jack weer uit de kast pakken en een hanekam laten groeien.