Het ging even niet zo goed met de posthardcore. Nadat bands als Thursday en Thrice ermee stopten, leek het definitief afgelopen te zijn met het genre. Alles leek gedaan en de interesse van fans en media nam af. Dankzij goede platen van Title Fight en Balance And Composure werd mijn . . .

Touché Amoré combineert de tekstuele gelaagdheid van Thursday met de muzikale verscheidenheid van Fucked Up. Hardcore, indie, punk, het vijftal trekt zich niets aan van genres. Ineens is daar bijvoorbeeld Praise/Love, waarop Bolm – slechts begeleid door gitaar – schreeuwt: ‘I’m amplified by a microscope / Every word I say becomes a joke / Sweat poured down and it blinded me / Myself exposed for everyone to see.’ Daarna schakelt Touché Amoré een versnelling hoger, om pas echt te excelleren op de tweede helft van de plaat. Tegen de tijd dat we bij spoken word-track Non Fiction – met heerlijke Mineral/Sunny Day Real Estate-vibe – zijn aangekomen is de conclusie al duidelijk: dit is de beste emoplaat in jaren. En dan moeten er nog twee killers komen! Op de afsluitende titeltrack lijkt Bolm overigens het antwoord op zijn vraag te hebben gevonden: ‘Write a song that everyone can sing along to / So when you’re gone you can live on, they won’t forget you.’ Touché Amoré gaat om deze plaat zeker herinnerd worden.