Wie net als ik niet altijd naar muziek luistert met een tekstvel op schoot, ondergaat popsongs in een andere dan zijn moerstaal (ja, ook in het Engels) op een impressionistische manier. In grote lijnen komt de thematiek van een nummer over het voetlicht; op detailniveau wordt de lyriek letterlijk en figuurlijk overstemd door de muziek. In het Nederlands zijn teksten ineens onontkoombaar.
Op Je Mag Alles Als Je Droomt heeft producer en muzikant Pim van de Werken een aantal van zijn favoriete nummers hertaald. Van slaafse nabootsing is zeker geen sprake: een gekoesterd juweeltje als Sufjan Stevens’ The Dress Looks Nice On You herkende ik in eerste instantie niet eens in Van de Werkens Ik Zie Dat Die Jurk Je Prachtig Staat. Dit heeft alles te maken met de minimalistische arrangementen en het nasale stemgeluid van de zanger, waarin echo’s doorklinken van Skip Spence’ miskende meesterwerk Oar. Deze aanpak lijkt op het eerste gehoor ietwat monotoon, maar zet de poëtische kracht van de songs des te meer in de schijnwerpers. Van de Werkens hertalingen zijn vrij zonder de essentie van de songs geweld aan te doen. It’s A Motherfucker van Eels wordt hier Tering Wat Een Kutzooi. Marlon Brando en Steve McQueen, die genamecheckt worden in Cohens Is This Wat You Wanted, worden in Wat Als Je Toen Had Geweten? vervangen door Rutger Hauer en Jack Wouterse. En verdomd, het werkt. Geslaagd project.
