Daartussenin zit een zwart gat, aldus muziekverzamelaar en publicist Jon Savage (o.a. England’s Dreaming), die zich tijdens de Britse punkexplosie al verbaasde dat zijn landgenoten zo weinig aandacht hadden voor de Amerikaanse punksingles die hij via een bevriende schrijver/uitgever van het invloedrijke fanzine Search & Destroy uit San Francisco opgestuurd kreeg. Op deze cd bundelt hij 26 van die hier obscuur gebleven singles van Germs, Crime, X, The Weirdos, The Avengers, The Zeros, The Dils en Urinals – namen die ondergetekende pas voor het eerst tegenkwam op de MySpace-pagina van Jay Reatard, vier jaar geleden. Het zijn furieuze scheldkanonnades – Anti Anti Anti scandeerden de Consumers – net iets harder, sneller en nihilistischer dan de Britse punk uit die eerste jaren na Never Mind The Bollocks. De bands voelden dat ze genegeerd en zelfs gehaat werden door de muziekindustrie, schrijft Savage in de liner notes, en dus gingen alle remmen los. Er viel toch niks te winnen. Dit was muziek voor en door de jeugd, en die jeugd was gevangen in een Black Hole, zingen de Urinals in een van de krachtigste nummers. The Dils illustreren de ontwikkeling die de Amerikaanse punk in deze tijd doormaakte het best met de woeste debuutsingle I Hate The Rich (1977) en de melodieuze, op Hüsker Dü en Replacements vooruitlopende zwanenzang The Sound Of The Rain (1980), terwijl enkele bandleden ook nog opdoken in Black Randy And The Metro Squad voor de avant-gardistische punkdichter-act Trouble At The Cup. De enige band van het eerste uur die het wel tot wereldnieuws zou schoppen, was Dead Kennedys. Hun spottende declamatie California Über Alles betekende samen met de opkomst van Black Flag het begin van de (politieke) Amerikaanse hardcore. Dankzij Jon Savage weten we nu ook wat daaraan vooraf ging.