Verandering van spijs doet eten. Het gaat wat ver om Johannes Sigmond (41) een Einzelgänger te noemen, maar sinds 2008 bracht hij braaf iedere twee jaar een album uit dat hij in zijn eentje uitdokterde en in elkaar stak, met soms wat bevriende muzikanten in een laat stadium daarbij . . .

De kunstenaar ging eerder al een artistiek geslaagde samenwerking aan met de Utrechtse producer David Douglas in Haty Haty, later gingen ook de oorspronkelijke uitgangspunten van Blaudzun op de schop. Dus niet een half jaar in je eentje aan iets nieuws werken en er dan weer veel te lang mee toeren. Nu dook Sigmond eens met een aantal bandleden (waaronder pianist Tom Swart, gitarist Jacob Sigmond en drummer Simon Levi) samen de studio in. Dat resulteerde in het eerste deel van het drieluik genaamd Jupiter, dat binnen een jaar moet verschijnen. Daarop staan ook een paar songs die qua gedragenheid en thematiek (Between A Kiss And A Sorry Goodbye) – maar niet qua uitvoering – een eerder album gehaald zouden kunnen hebben. Het geheel wordt hier vooral gekenmerkt door een grotere directheid en minder akkoorden. Deel 1 werd alvast live, met bijhorende energie en adrenaline, ingeblikt. Het geheel werd daardoor net iets minder subtiel, al blijft het door de piano gedragen rustpunt Don’t Waste The Shadow van een voor de man kenmerkend hoog niveau. Met succes wordt ook een aantal keren de kracht van monotonie getest. Jupiter bezit daardoor – Sigmond gaat dit niet graag lezen – een aan Arcade Fire gelijkwaardige drive. Benieuwd wat de volgende delen gaan geven.