Eerst maar even het schokkende nieuws: Roos Rebergen zingt in het Duits op Kalf, het derde album met haar band Roosbeef. Het contrast tussen de furieuze rocksong Und Man Liebt So Viel en het daaropvolgende Voor Colin, een klein, aandoenlijk liedje over samen oud worden, is net zo goed exemplarisch . . .

In Gedachten zal bijvoorbeeld weinig productietijd gestoken zijn, terwijl het tegenovergestelde geldt voor poppy single Kalf en het schitterende, van strijkers en een koor voorziene Raak Mij Aan, waarin Roos haar talent voor het schrijven van vindingrijke, onvoorspelbare en in dit geval ook ontroerende teksten tentoonspreidt: ‘Leer mij hoe ik van iemand houden moet, laat mij niet ongespaard / Leer mij hoe ik met iemand vrijen moet, da’s alles wat ik vraag’. Het woordenspel is nog steeds een onmisbare factor in het succes van Roosbeef. Soms zijn de zinnetjes klip en klaar, zoals ‘We hebben alles in ons om dit te laten mislukken’ (We Hebben Alles), maar vaker poëtisch en associatief, zoals ‘Mijn dromen zijn over de 18, ik hoef geen nieuwe fiets’ (Over De 18). Als vanouds verbuigt Roos op Kalf haar stem zoals Uri Geller lepels: het kán eigenlijk niet en is daarom verdomde fascinerend. Aan het eind van de rit kun je niet anders dan constateren dat het album, waarop de invloed van trouwe secondant Tom Pintens weer duidelijk doorklinkt, alles biedt wat Roosbeef zo goed maakt: diepgang, humor, absurditeit en het soort vakmanschap dat ervoor zorgt dat alles sense maakt. Met dit album onder de arm, een clubtour op de agenda en het festivalseizoen voor de deur kan het niet anders of 2015 wordt het jaar van Roosbeef.