Wie nu denkt dat Seether wéér zal meeliften op Lee’s beroemdheid heeft het mis. Want Karma And Effect bewijst dat dit viertal ook heel goed op eigen benen kan staan. En nog stevig ook. De eerste single Remedy heeft maar weinig, zo niet niks te maken met het slijmerige werk van genregenoten als Staind en 3 Doors Down, maar veel meer met Nirvana. Dan heb ik het nog niet over de stem van Morgan, die wel heel erg lijkt op opa Kurt. Ander referentiepunt is Alice In Chains, luister maar naar Given of het heerlijk gejaagde I’m The One. Van de ergste uitwas der postgrunge, de ballad, weet Seether bij The Gift nog iets fraais te maken. Afgezet tegen de concurrentie is Karma And Effect dus een prima plaat in het genre. Seether klinkt minder gelikt, zelfs een tikje donker. Behalve dat die Cobain-imitaties wel wat minder, eh, Cobainesque mogen klinken, valt er verder niet zoveel aan te merken op Karma And Effect. Om maar bij de titel te blijven: goed karma. PHILIPPUS ZANDSTRA