De Horrorpops zijn in theorie de ultieme psychobillyband. De vetkuif van scene-icoon en gitarist Kim Nekroman (Necromantix) reikt tot indrukwekkende hoogte en de tatoeages op het lichaam van zangeres Patricia Day passen bij de tekeningen op haar handgemaakte contrabas. De nummers hebben thema’s die we kennen uit klassieke . . .

Als we die thematiek en al dat uiterlijk vertoon buiten beschouwing laten, is er ineens weinig terug te horen van een echte psychobillyband. Nou waren de Horrorpops altijd al een band die allerlei invloeden – van rockabilly tot new wave, surfrock en punk – tot hun muziek toelieten, maar op Kiss Kiss Kill Kill klinkt het allemaal wel heel erg braaf. Het drietal wil vergeleken worden met baanbrekende bands als The Cure en The Sisters Of Mercy, maar doet op deze plaat eerder aan No Doubt denken. Interessant wordt het pas wanneer de vanuit Los Angeles opererende Denen de donkere kanten van het genre verkennen, zoals in Missfit en de titeltrack. Pas op die momenten onderscheiden de Horrorpops zich van een standaard poppunkbandje. Helaas staan er te weinig van dit soort momenten op Kiss Kiss Kill Kill.