‘Not for the faint of heart’, verzucht Johannes Sigmond alias Blaudzun voortdurend in het refrein van Faint Of Heart, een van de vooruitgeschoven singles op Latter Days. Tere zieltjes hoeven zich weinig zorgen te maken over dit album, want de muziek van Blaudzun klinkt ongevaarlijker dan ooit.
Voortbordurend op het succes van single Dreamers, die hier samen met Summer Song aan het einde van de tracklist is geplakt als bonustrack, klinkt het gros van de nummers alsof Blaudzun auditie doet voor het themalied van een groot sportevenement als de Olympische Spelen of een EK voetbal. Niet dat commerciële ambities Blaudzun vreemd zijn, maar waar er op voorgaande albums altijd nog wel ergens plek was voor een beetje muzikaal experiment of in ieder geval een spanningsboog, is daar nu zelden meer sprake van. Het gestaag opgebouwde openingsnummer Wicked Ball komt nog het dichtst in de buurt, maar ook dat bereikt met een ‘woohoohoo’-koortje en een voorzichtige blazerssectie een redelijk voorspelbaar einde.
Dat wil overigens niet zeggen dat de kwaliteit van het songmateriaal hier ondermaats is, want Sigmond is uiterst goed in wat hij doet, dus staat er alsnog een goed arsenaal aan oorwurmen paraat. Zo moet je wel een hele grote zuurpruim zijn om het stampende ritme van Coma niet aanstekelijk te vinden. Maar de ongeremde intensiteit van een ondergesneeuwde Blaudzun-parel als Mud, inmiddels ook alweer een paar albums oud, wordt hier toch enigszins gemist.