Het is niet eens een briljant idee. Ik had het zelf kunnen bedenken: reanimeer de tot stilstand gekomen carrière van Air door het duo de muziek te laten maken bij een stokoude sciencefictionfilm. Le Voyage Dans La Lune van Georges Méliès dateert uit 1902 en geldt, met . . .

En zie daar: vooruitgesnelde albumteaser Parade is donker en psychedelisch als The Virgin Suicides, single Seven Stars (met Victoria Legrand van Beach House) nu eens niet alleen dromerig maar ook echt bedwelmend, en eenmaal bij Moon Fever aangeland, vijf nummers ver in de soundtrack, krijg je zowaar zin om de eerste platen van Air weer eens op te zetten. Retour Sur Terre, Sonic Armada, Cosmic Trip, Lava – woorden winnen aan kracht als ze in (sferische) muziek gevangen worden. Voor Air werkt het beter zo. Zwijgend naar de sterren kijken, onder een warme deken van melancholie en onvervuld verlangen. Soms steekt er een briesje op. Who Am I Now met het meisje van Au Revoir Simone is alweer veel te zoetsappig,maar ik ben mild gestemd. Air leeft weer.